Klik HIER voor een update

Ben je gek wanneer je voor dieren in nood zorgt? Ben je gek wanneer je je dag en nacht inzet voor dieren die geen hoop meer hebben, ziek of gewond zijn, in de wachtrij staan om gedood te worden? Gedood, enkel en alleen omdat ze geboren zijn op de verkeerde plaats, in een land waarvan de meerderheid van de mensen dieren haat.

Aleksandra Dokic is een vrouw die in haar land, in Servië als gek wordt beschouwd. Ze woont in een gehuurde kelder van +/- 40 m2 samen met haar 49 geredde katten en 1 blind hondje. Verschillende katten hebben speciale zorg nodig, dieetvoer of medicijnen. Zo verzorgt ze onder andere een poes met verlamde achterpoten, twee blinde katten, een poes met een hartafwijking, een kater met blaasgruis etc.

In de kelder komt geen daglicht binnen. Aan het plafond hangt een lekkende rioleringsbuis waardoor er regelmatig vies water op de grond drupt. Aleksandra 'leeft' er met haar dieren in twee ruimtes, gescheiden door een wandje. Ze kookt op een twee pits elektrisch kooktoestel en haar geïmproviseerde douche staat pal naast het toilet. Het ruikt niet fris in de kelder. De oude kranten die dienen als kattenbakvulling absorberen de geur van de uitwerpselen niet. De ruimte is ook veel te klein voor de vijftig dieren, iedereen leeft op elkaar. De eigenaren van het gebouw doen niets om de kelder leefbaarder te maken, ze willen dat Aleksandra met de dieren vertrekt omdat ze 'overlast' veroorzaakt.

Aleksandra leeft voor haar dieren. Zo redde ze onlangs vier kleine kittens, gevonden in een afvalcontainer, nat van de regen, vuil en hongerig. De kleintjes waren nog geen vier weken oud. Dieren castreren/steriliseren gebeurt nauwelijks in Servië, het is makkelijker om de kittens en pups letterlijk 'weg te gooien' in vuilbakken of in het water, te dumpen in het bos of veld, al dan niet in een vuilniszak. Aleksandra heeft de kleintjes meegenomen en ze met de papfles grootgebracht, waarbij haar toiletruimte diende als quarantaine.

Een ander voorbeeld is de blinde kater Johnny. Deze jongen lag in elkaar gedoken tegen de muur van een gebouw. Gewond, bloedend uit zijn mond en zijn ogen en doodsbang. Hij was aangereden door een auto. Toen Aleksandra hem benaderde, sprong hij in paniek door een raam het gebouw binnen. Met veel moeite kon ze het getraumatiseerde dier redden. Hij bleek blind te zijn geworden door de aanrijding. Ze noemde hem Johnny. Ze gaf hem een naam, ze gaf hem liefde, haalde hem uit de anonimiteit.

Dan is er nog de 'hoarder', de kattenverzamelaar, een man die niet voor zichzelf kan zorgen, maar toch alle katten van de straat haalt, ook al heeft hij geen geld om ze eten te geven of verzorging, laat staan om de dieren te steriliseren. Hij woont in een vreselijk vervuild huisje en laat bijna niemand binnen. Aleksandra won langzaam zijn vertrouwen waardoor ze de katten een beetje kan helpen.

Aleksandra zorgt ook voor verschillende kolonies straatkatten in de stad, laat ze steriliseren/castreren, deelt voer uit en brengt ze zo nodig naar een dierenarts, als er geld is. De dierenhaat onder de Servische bevolking is groot. Katten en honden worden als 'plaag' beschouwd en mishandeld, aan hun lot overgelaten, weggejaagd of gedood. Een aantal maanden geleden is een kolonie zwerfkatten waar Aleksandra voor zorgde, vergiftigd door buurtbewoners. Twaalf dieren werden gedood, één rode kater heeft het overleefd. Eén van de dertien. Aangifte doen, de politie inschakelen, het is zinloos, de meeste mensen zijn blij dat de dieren 'opgeruimd' zijn.

De situatie voor Aleksandra wordt steeds dringender. Ze kan niet in de kelder blijven. Ze wordt bedreigd door de buren en eigenaren, ze dient te vertrekken want anders …

Maar ze kan nergens heen. Niemand wil haar een pand verhuren vanwege haar dieren. Op hulp van de overheid hoeft ze niet te rekenen, integendeel. Wanneer de gemeente na een juridische procedure de kelder ontruimt, nemen ze alle dieren in beslag en plaatsen hen in het gemeente 'asiel'. Zonder medische zorg zullen de meesten het niet lang overleven, zeker de zieken niet. Uiteindelijk wacht elk van hen de dood en niet op een humane manier. De katten van de hoarder wacht hetzelfde lot wanneer er niet snel hulp komt. Als hij ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard, worden al zijn dieren afgemaakt.

Er moet een plek komen waar alle dieren terecht kunnen. Een vrijstaand huis of gebouw met minstens drie aparte ruimtes: een quarantaineruimte en twee aparte kamers om twee groepen katten te huisvesten, rekening houdend met hun karakter en zorgbehoefte. Een stuk grond kopen en iets bouwen duurt te lang, de tijd dringt. En er is geld nodig. Een gemiddeld maandloon in Servië ligt rond de 500 euro. De kosten voor levensonderhoud zijn dubbel zo hoog als in Nederland of België. Gelukkig opent geld, ook in Servië, nog steeds deuren.

Aleksandra is niet gek. Ze is in haar land een van de weinige mensen met een hart voor dieren. Ze strijdt voor hen, elke dag, ondanks alle tegenwerking van haar omgeving en van de overheid. Wij kunnen haar steunen, haar laten voelen dat ze niet alleen staat in die strijd. Wij laten Aleksandra en haar dieren niet in de steek!

Help je mee? Iedere bijdrage, hoe klein ook, betekent heel veel voor Aleksandra en haar dieren.

Je kunt haar direct helpen door een bedrag over te maken naar

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. HP 152

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.
Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: