Klik HIER voor een update

Voor Selma Ersan Cakir geldt vooral het woord ‘hoop’.

Iedere morgen gaat ze al vroeg hoog de bergen in, waar honderden honden – en vergeet de katten niet – ongeduldig wachten op haar komst. Als ze even fluit komen er al een aantal kwispelend naar haar toe.

Maar veel honden zijn verwilderd door het totale gebrek aan menselijk contact en komen pas echt tevoorschijn als Selma straks weer wegrijdt en ook voor hen wat voer achterlaat.

Elke dag weer hoopt Selma dat ze genoeg eten heeft, geen zieke dieren bespeurt, geen gewonde of hinkende dieren. En liever niet wéér nieuwe pups en kittens. Ze hoopt zelfs dat het aantal vlooien en teken dit jaar meevalt.

Selma heeft haar jeugd doorgebracht in Rotterdam maar woont nu in Mersin, Turkije. Niet gewend om in Nederland zoveel dierenleed te zien begon ze al gauw met het verzorgen van al die arme zwerfdieren daar.

Ook op diverse plekken tussen armoedige flatgebouwen en in parkjes. Dit tot grote afschuw van de lokale bevolking, die Selma met de nek aankijkt.

Joyce ter Waskorf probeert hier in Nederland voor haar donaties te verwerven maar desondanks moeten de honden nog te vaak hun maag met brood vullen.

Wij van Dierennood weten maar al te goed hoezeer het wel en wee van een hulpverlener en zijn of haar dieren onder je huid kan kruipen. Vooral als je er dagelijks mee bezig bent. Hoe je meeleeft, samen blij, bezorgd of intens verdrietig kunt zijn.

Joyce kan niet voor adopties zorgen maar probeert slechts ter plekke te helpen met voer, sterilisaties en medische zorg. Selma heeft namelijk geen opvang en woont zelf in een appartement. Zo wordt het bijna onmogelijk om de dieren te socialiseren. Het gros van de dieren zou sowieso nooit aan een leven in huis kunnen wennen.

Hoop was er ook in de vorm van een hondje. Een wit, beeldschoon meisje met een pijnlijk gebroken poot. Het kon niet anders of Selma noemde haar ‘Hope’ (zie onderstaande foto).

Selma bracht haar naar haar dierenarts Memhet, waar het diertje geopereerd werd. Het leek allemaal zo goed te gaan. Hope bleef lief stilliggen, was geduldig en gehoorzaam. Maar na een paar dagen kreeg ze koorts en wilde niet meer eten of drinken. Selma bezocht haar dagelijks in de kliniek en droeg haar op een gegeven moment naar buiten om wat met haar te zitten, haar moed in te spreken en haar vast te houden. Het leek wel of Hope daarop had gewacht. Een zucht en een zacht kreuntje... Hope stierf in de armen van een huilende Selma.

De foto die op het moment van de redding gemaakt was staat nu symbool voor het bewonderenswaardige werk voor de zwerfdieren in de Turkse bergen. Een mooier monument van de hoop is er niet.

Goddank hebben ze een geweldige dierenarts. Die man is een unicum in Turkije. Memhet Tabur rijdt regelmatig mee de bergen in om dieren in te vangen voor sterilisaties en gewonden te helpen.

Een sterilisatie kost eigenlijk 40 euro, voor Turkse begrippen spotgoedkoop. Maar Memhet weet dat er geen geld is en heeft nu toegezegd dat hij er 2 voor de prijs van 1 wil doen. Hij ziet immers met eigen ogen het leed dat op zijn tafel belandt. Voor 20 euro dus wordt het dier ook nog gevaccineerd, ontvlooid en ontwormd. En krijgt een label in het oor.

Maar helaas zijn er nog maar enkele dieren geholpen. Door financieel gebrek komt men niet verder. Soms zit er nog geen 100 euro in kas maar hoopt Selma dat Memhet het ‘op de pof’ wil doen. Uitgestelde betaling voor zijn diensten dus.

En daar heb je het woord weer: HOOP. Maar nu hopen wij met haar mee!

Hoop dat wij Selma samen met jullie meer armslag kunnen gaan geven.

Hoop dat zij daadwerkelijk ons en jullie respect en liefde zal gaan voelen.

Hoop dat we zelfs ook vlooien- en tekenbanden kunnen gaan bekostigen.

Hoop dat we voldoende donaties binnen krijgen voor voedzame brokjes.

En zeker hoop op meer begrip voor deze en andere zwerfdieren, waar dan ook ter wereld.

Hoop moet worden gekoesterd.

Want HOOP is het laatste dat je verliest….

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 78'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.